دیدی بعضی وقتا خوشحالی بعد یهو همه چیز دست به دست هم میده که خوشحالیه دود بشه بره هوا. من نمی دونم چرا این جوریه که یهو تا میام یه نفس ِ راحت بکشم بگم خب اوکی همه چیز مرتبه دقیقا برعکس میشه.. دیروز روز ِ بدی بود. قضیه مبل که یهو منتفی شد.. فک کن .. البته که من چون مبل سفارش داده بودم و قرار بود رنگ و طرحش برام فرق کنه دیگه چاره ای نیست و باید برم تحویلش بگیرم.. اما قضیه پولش.. ازون طرف یهو بهت بگن خب شاید اصلا نشه عروسی بگیریم .. فک کن ادم چقد می تونه شوک بشه ازین همه اتفاق های بد.. ما قراره جمعه جهیزیه ببریم.. تالار دیدیم.. اتلیه.. و الان کل ِ خونه مارو جهیزیه پر کرده.. اونوقت یهو بگن خب اصلا شاید عروسی منتفی بشه..
من نمی دونم واقعا هرکسی جای من بود چقدر تحمل داشت.. من واقعا دیگه کشش ندارم.. حرف و حدیث باباهه.. منت هاش.. اینهمه حرف های تلخ.. من واقعا دیگه نمی دونم چه جوری باید اینهمه فشار رو تحمل کرد و بعد خندید و مهربون بود و حرف خوب زد.. هوووووف..
+ این روزا دارم اتاقم رو جمع می کنم.. کتاب هامو.. وسایل ِ دکوری .. سر رسیدا.. یه حس ِ عجیب و غریبه.. راستش رو بخواین من اونقدرا هم ناراحت نیستم که دارم میرم .. اما خب هیچ دختری هم نیست که خونه ی پدری رو ترک کنه و غمگین نشه.. اما خونه ی جدید یه ترس برام داره.. یه ترسی که نمی دونم من باید تو خونه ی جدید چیکار کنم.. چه جوری زندگی کنم..
من ادمی بودم که تو کل این 22 سال همیشه غذام اماده بوده.. حتی 5 دقیقه که غذام وقتی از سرکار می اومدم غذا اماده نبود جیغ جیغم هوا بود.. یه بار حتی لباسمو نشستم و یه بار ماشین لباسشویی روشن نکردم.. تو عمرم نه غذا پختم نه مهمون داری کردم و اووووه الان یه ترس ِ عجیب غریبه که خب میخوام بدونم واقعا سی روز دیگه چه جوری از پس ِ این خونه داری بر بیام..
+ این روزا خوبیش اینه لوسین هست. . اینهمه صبوری از لوسین بعید بود واقعا.. در مورد رفتارهای باباهه.. در مورد اینهمه بی تابی و بهانه گیری های من..زیر بار قسط و پول و کار و اینهمه فشار له نشه خوبه واقعا..